title.gif

Home | Page Title | Page Title | Page Title | Page Title | Page Title | Page Title | Page Title
Page Title

PARAFIA PW. Narodzenia NMP w Pełczycach

ul. Kościelna 4

PEŁCZYCE 73-260

tel. (0-95)768-53-15

wik. (0-95)768-50-15

 Kościół parafialny:

Pw. Narodzenia NMP w Pełczycach

     - poświęcony: 8 IX 1946 r.

     - odpust:  8 IX

Kościoły filialne:

Kościół filialny w Bolewicach pw. MB Częstochowskiej

- poświęcony: 25 VIII 1946 r.

- odpust: 26 VIII

Obecni księża:

o       Ks. Henryk Raźniewski – proboszcz

o       Krzysztof Żuk - wikariusz

 

    Liczba wiernych:   4 698

 

   Grupy duszpasterskie:

o        Żywy Różaniec -  9 róż,

o        Ministranci

o        Lektorzy

o        Chór Sancta Clara

o        Caritas

o        Rada Parafialna

 

 

Historia parafii

 

        Pełczyce należy do jednej  z najstarszych miejscowości Ziemi Gorzowskiej. Osada została założona w XIII wieku na bazie wczesnośredniowiecznego osadnictwa. Prawa miejskie otrzymały w 1280 roku. Niedługo po tym osiedlili się tu Cystersi, którzy zbudowali mały modrzewiowy kościół, a w 1290 roku klasztor. W 1482 roku Pełczyce stały się własnością rodziny von Waldow, natomiast w 1723 roku zostały wykupione przez państwo pruskie.

        Pierwsze informacje na temat parafii pochodzą z 15 września 1946 roku (kroniki prowadzone przez pierwszego proboszcza parafii -  ks. Franciszka Łojka). Pierwotnie Pełczyce obsługiwane były przez księdza niemieckiego o polskim nazwisku, który administrował z Chrapowa, gdzie wówczas znajdowała się parafia. Po wojnie, do Pełczyc został przeniesiony z diecezji częstochowskiej ks. Franciszek Łojek, który w kronice parafialnej używa nazwy – Bursztynowo (od Bernstein). 17 sierpnia 1946 roku po dwumiesięcznym pobycie oficjalnie objął parafię. Od 1959 roku  proboszczami byli: ks. Mieczysław Żołądziejewski, ks. Franciszek Moździerz, ks. Tadeusz Drewek, ks. Bolesław Dąbrowski i urzędujący obecnie ks. Henryk Raźniewski.
        Do parafii, oprócz Pełczyc, należą następujące wsie: Bolewice z kościołem pw. Matki Bożej Częstochowskiej, Chrapowo z kościołem pw. Św. Rodziny, Jagów z kościołem pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła, Niesporowice z kościołem pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, Sarnik z kościołem pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny oraz Laskówko, Ługowo, Łyskowo, Niepołcko, Trzęsacz, Wierzchno, Wilcze, Żydowo. Razem w parafii znajduje się 6 kościołów.

        Z w/w kościołów warto zwrócić uwagę na dwa najstarsze w okolicy: kościół parafialny pw. Narodzenia NMP w Pełczycach  oraz pw. Św. Rodziny w Chrapowie. Pierwszy został zbudowany w końcu XIII w. z bloków granitowych. Przebudowano go w XV w. w stylu gotyckim oraz w XVIII w., gdy uległ zniszczeniu w pożarze. Kościół posiada ryglową wieżę zakończoną hełmem z 1729 roku. W świątyni znajduje się płaskorzeźba drewniana o motywach heraldycznych i liści akantu z XVIII w., a także inskrypcje: jedna z nich to informacja o pożarze kościoła, a druga wspomina odbudowę kościoła przez króla pruskiego. Po reformacji duszpasterstwo katolickie praktycznie zanikło. W latach 30-tych XX w. nabożeństwa dla katolików odprawiali księża z Choszczna w sali nad restauracją. W czasie wojny kościół ocalał. Poświęcony został 8 września 1946 roku. W ciągu wielu lat ulegał różnym przeobrażeniom i upiększeniom. W latach 60-tych zmieniono ołtarz oraz witraże (wg projektu Ostrzołka z Krakowa). Znajdujący się w kościele ołtarz boczny z drugiej połowy XVIII w. pochodzi z nieistniejącego już kościoła w Niepołcku. Znajduje się tu także chrzcielnica neogotycka oraz żyrandol z 1906 roku ufundowany przez mieszkańców Pełczyc, a wykonany w Berlinie.

        Kościół pw. Św. Rodziny w Chrapowie pochodzi z XIII w., a przebudowany został w okresie późnogotyckim. Kiedy uległ zniszczeniu w czasie wojny, Msze św. i inne nabożeństwa odbywały się w kaplicy przy pałacu (do 1968 r.). Chrapowo do 1945 roku było siedzibą niemieckiego księdza katolickiego Edmunda Helewskiego, który obsługiwał duszpastersko także okoliczne wsie i miasta. Podczas wojny ksiądz ten udzielał potajemnie chrztów i pogrzebów wywiezionym tu na roboty Polakom. Niestety kaplica dziś już nie istnieje, lecz mieszkańcy mogą spotykać się w pięknym kościele, poświęconym w 1969 roku. Znajduje się tu również cenna granitowa chrzcielnica z XIII w.

        W 1993 obecny Proboszcz roku pozyskał zniszczony budynek na tzw. ”Wzgórzu zamkowym”, w którym  przed wojną znajdowała się szkoła niemiecka, potem szpital, a ostatnio ośrodek zdrowia, aby przystosować go na plebanię. Dzięki wysiłkom Księdza Proboszcza zarówno kościół jak i plebania z dnia na dzień stają się piękniejsze.

       

        Na terenie parafii znajdują się 2 szkoły podstawowe: w Pełczycach i w Chrapowie, Gimnazjum w Pełczycach i przedszkole.

        Parafia w Pełczycach jest znakomitym przykładem współpracy Księdza Proboszcza z władzami samorządowymi, co sprzyja rozwojowi miasta, kościoła i pogłębianiu życia religijnego. Są tu organizowane co roku przeglądy piosenki religijnej, a od 51 lat istnieje chór parafialny Santa Clara.

 

 

Msze Święte w naszej parafii:

 

1.Kościół w Pełczycach:

a/ niedziele i święta:

o       godz. 10:00;  11:30;  18:00

b/dni powszednie:

o       codziennie o godz. 18:00

c/ nabożeństwa:

o       w maju – Litania Loretańska do NMP

o       w czerwcu – Litania do najśw. Serca Pana Jezusa

o       w październiku – Różaniec Święty

o       w grudniu – Roraty

o       w każdą środę – Litania do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

d/ spowiedź święta

o        30 minut przed mszą świętą

e/ kancelaria parafialna czynna:

o       od poniedziałku do piątku – 30 minut po mszy świętej

f/ odwiedziny chorych:

o       I piątek miesiąca

 

 

 

1.  Kościół filialny w Bolewicach:

a/ niedziele i święta:

o        godz. 13:00

    b/ nabożeństwa

o       po Mszy Świętej niedzielnej w Wielkim Poście nabożeństwo -

         Gorzkie  żale

o       w maju – Litania Loretańska do NMP

o       w październiku – Różaniec Święty

c/ spowiedź święta

o         30 minut przed mszą

d/ odwiedziny chorych:

o       I piątek miesiąca

 

 

 

2.  Kościół filialny w Chrapowie:

a/ niedziele i święta:

o       godz. 10:15

b/ nabożeństwa:

o       po Mszy Świętej niedzielnej w Wielkim Poście nabożeństwo -

         Gorzkie  żale

o       w maju – Litania Loretańska do NMP

o       w październiku – Różaniec Święty

c/ spowiedź święta:

o       30 minut przed mszą świętą

d/ odwiedziny chorych:

o       I piątek miesiąca

 

 

3.  Kościół filialny w Jagowie:

a/ niedziele i święta:

o        godz. 13:00

b/ nabożeństwa:

o       po Mszy Świętej niedzielnej w Wielkim Poście nabożeństwo -

         Gorzkie  żale

o       w maju – Litania Loretańska do NMP

o       w październiku – Różaniec Święty

c/ spowiedź święta:

o       30 minut przed mszą świętą

d/ odwiedziny chorych:

o       I piątek miesiąca

 

 

5. Kościół filialny w Niesporowicach:

a/ niedziele i święta:

o        Godz. 8:30

b/ nabożeństwa:

o       po Mszy Świętej niedzielnej w Wielkim Poście nabożeństwo -

         Gorzkie  żale

o       w maju – Litania Loretańska do NMP

o       w październiku – Różaniec Święty

c/ spowiedź święta:

o       30 minut przed mszą świętą

e/ odwiedziny chorych:

o       I piątek miesiąca

 

1.  Kościół filialny w Sarniku:

a/ niedziele i święta:

o       Godz. 8:30

b/ nabożeństwa:

o       po Mszy Świętej niedzielnej w Wielkim Poście nabożeństwo -

         Gorzkie  żale

o       w maju – Litania Loretańska do NMP

o       w październiku – Różaniec Święty

c/ spowiedź święta:

o       30 minut przed mszą świętą

d/ odwiedziny chorych:

o       I piątek miesiąca

 

 

MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
KRÓLOWA POLSKI

zwana również: Matka Boża Jasnogórska
oraz: Czarna Madonna

Obraz z XIII/XIV wieku, namalowany na drewnianej tablicy o wymiarach 122,2x82,2 cm, przedstawia Najświętszą Maryję Pannę w postaci stojącej z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Maryja jest frontalnie zwrócona do wiernych, co podkreśla przede wszystkim Jej dominujące oblicze. Prawy policzek Matki Bożej znaczą dwie równolegle biegnące rysy, przecięte trzecią na linii nosa. Jezus spoczywa na lewym ramieniu Maryi, ubrany w sukienkę koloru karminowego, w lewej ręce trzyma księgę, prawą zaś unosi ku górze w charakterystycznym geście nauczyciela, władcy lub do błogosławieństwa. Prawa ręka Maryi spoczywa na piersi. Niebiesko-granatowa suknia i tego samego koloru płaszcz Maryi ozdobione są motywami złocistych lilii. Nad czołem Dziewicy namalowana została sześcioramienna gwiazda. Dominującym elementem ikony są złote nimby wokół głowy Maryi i Jezusa, które zlewają się w jedną kompozycję, stanowiąc bardzo charakterystyczny detal kontrastujący z ciemną karnacją twarzy postaci.
Pobożny przekaz przypisuje autorstwo obrazu św. Łukaszowi Ewangeliście, który miał go namalować na deskach stołu, przy którym Święta Rodzina spożywała posiłki.
Obraz był  trzykrotnie koronowany: 
- 8 września 1717 roku przez biskupa chełmskiego Krzysztofa Jana Szembeka, 
- 2 maja 1910 roku przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego, 
- 3 maja 1966 roku przez Stefana kardynała Wyszyńskiego, prymasa Polski. 

...........................................................................................................................

Dzieje jasnogórskiego klasztoru i Obrazu

Z malowniczego pasma białych, wapiennych wzgórz, ciągnących się od Krakowa aż po Wieluń, ze Szlaku Orlich Gniazd - z klasztoru jasnogórskiego rozciągnęła swe władanie na całą naszą Ojczyznę Maryja. Przybyła Ona z zamku bełskiego z Rusi Czerwonej do klasztoru Braci św. Pawła Pierwszego Pustelnika, których sprowadził wcześniej z Węgier na to miejsce Władysław Opolczyk. Książę Władysław uposażył to miejsce w odpowiednie dobra. Król Władysław Jagiełło wraz z małżonką św. Jadwigą potwierdził tę fundację, powiększając uposażenie jasnogórskiego klasztoru.

Obraz jasnogórski przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus trzymanym na lewym ręku. Prawą Maryja wskazuje na Swego Syna, który jest Drogą. Jest to obraz typu “Hodigitria” – Maryja “wskazująca drogę”. Głowy Matki Bożej i Jezusa otaczają złote nimby. Nieznane jest nazwisko malarza ani miejsce i czas powstania Obrazu. Najwcześniejszy czas powstania może przypadać na początek wieku VII. Może pochodzić ze Wschodu, z Bizancjum.

Pobożne podanie głosi, że obraz jasnogórski namalował sam św. Łukasz Ewangelista na blacie stołu, przy którym spożywała posiłki Święta Rodzina. Obraz najpierw miał się znaleźć w Jerozolimie. Cesarz Konstantyn przeniósł go stamtąd do Konstantynopola. Później otrzymuje go w darze Lew – książę ruski. Z czasem z Rusi przewozi go do Częstochowy Władysław Opolczyk, do ufundowanego przez siebie klasztoru dla paulinów sprowadzonych z Węgier. Nastąpiło to w latach 1382-1384. W roku 1430 (16 kwietnia – Wielkanoc) w czasie napadu rabunkowego na Jasną Górę Obraz zostaje poważnie uszkodzony. Sprowadzeni przez króla Władysława Jagiełłę malarze nieznanego pochodzenia i nazwiska poddają obraz gruntownej renowacji, pozostawiając na twarzy Maryi cięcia na pamiątkę wspomnianego napadu.

Obraz kilka razy był wywożony z Jasnej Góry lub ukrywany w obrębie klasztoru, by go uchronić od podobnych profanacji, m.in. w czasie potopu szwedzkiego (1655 r.) i zastępowany kopią. W roku 1717 (8 września) odbyła się pierwsza w Polsce uroczysta koronacja Obrazu. Nałożono dwie złote korony, wysadzone diamentami, nazwane klemensowymi - na cześć papieża Klemensa XI. Zostały one skradzione w roku 1909. Wówczas to papież św. Pius X ofiarował nowe korony, którymi uroczyście w roku 1910 ponownie ukoronowano Obraz. Po koronacji cudownego wizerunku Matki Bożej i Jezusa w roku 1717 Jasnogórska Ikona została uznana za oficjalne przedstawienie Królowej Korony Polskiej. W czasach współczesnych obraz poddawano wielokrotnej konserwacji.

francesco2.jpg


Modlitwa odmówiona przed krucyfiksem
Najwyższy, chwalebny Boże, 
rozjaśnij ciemności mego serca
 i daj mi, Panie, prawdziwą wiarę, 
niezachwianą nadzieję i doskonałą miłość, 
zrozumienie i poznanie, 
abym wypełniał Twoje święte 
i prawdziwe posłannictwo.
                                    

francesco.jpg

Św. Franciszek z Asyżu


Urodzony w 1181 lub 1182 r. w Asyżu jako syn Piki i Piotra Bernardone.
Na chrzcie św. otrzymał imię Jan, ale ojciec nazwał go później Francesco - Francuzik, czyli Franciszek.
To imię przylgnęło do niego na zawsze i pod tym imieniem przeszedł do historii. W 1202 r. wziął udział w wojnie, jaka wybuchła pomiędzy Asyżem a Perugią.

W czasie bitwy przy moście św. Jana został wzięty do niewoli przez Perugian.
W więzieniu przebywał prawie rok. Wyszedł z niego z nadszarpniętym zdrowiem. Po odbyciu rekonwalescencji wyruszył w 1205 r. do Apulii w nadziei zdobycia sławy rycerskiej. W Spoleto przeżył tajemniczy sen, który spowodował, że następnego dnia wrócił do Asyżu.

W 1206 r. w kościółku św. Damiana usłyszał głos z krzyża: Franciszku, idź, napraw mój dom, który rozpada się w gruzy.
W duszy Franciszka nastąpiła gruntowna przemiana i głębokie nawrócenie. Pod wpływem Bożego natchnienia, wobec biskupa rodzinnego miasta, oddał pieniądze i ubranie swojemu ojcu.

W latach 1206-1208 odbudował własnymi rękami kościółki św. Damiana, św. Piotra i Matki Bożej Anielskiej.
Punktem zwrotnym w jego życiu był dzień 24 lutego 1208 r., kiedy podczas Mszy św. w Porcjunkuli usłyszał słowa Ewangelii, że uczniowie Chrystusa nie powinni mieć ani złota, ani srebra, ani pieniędzy, ani torby, ani sakwy, ani chleba, ani nie powinni nosić laski w drodze, ani nie mieć obuwia, ani też dwu szat, ale przepowiadać Królestwo Boże i pokutę.

Natychmiast rozradował się w Duchu Świętym i powiedział: "To jest to, czego chcę, to jest to, czego szukam, to pragnę czynić całym sercem" (Tomasz z Celano, Żywot pierwszy św. Franciszka, 22).
Dzięki tym słowom zrozumiał swoje powołanie życiowe. Wtedy też zmienił dotychczasowy strój pustelnika na ubiór wieśniaków umbryjskich i zamiast skórzanego pasa zaczął używać sznura.
16 kwietnia 1208 r. przyłączyli się do niego pierwsi uczniowie-naśladowcy:
Bernard z Quintavalle i Piotr z Catani, 23 kwietnia br. Idzi, a w krótkim czasie także br. Filip.
Kiedy liczba uczniów doszła do jedenastu, udał się do Rzymu (był to 1209 lub 1210 r.), aby prosić papieża Innocentego III o zatwierdzenie ewangelicznego sposobu życia, jaki prowadzili. Papież udzielił ustnego zatwierdzenia. Tak powstał Zakon Braci Mniejszych.

Ważniejsze wydarzenia w życiu i działalności Franciszka i jego naśladowców w następnych latach to:

  • ofiarowanie góry Alwerni (1213),
  • udział w IV Soborze Laterańskim (1215), w czasie którego prawdopodobnie spotkał się ze św. Dominikiem Guzmanem, założycielem dominikanów,
  • w 1216 r. papież Honoriusz III zatwierdził odpust Porcjunkuli.
  • W 1217 r. na kapitule odbytej u Matki Boskiej Anielskiej nastąpił podział zakonu na prowincje, podjęto także decyzję o działalności apostolskiej poza Europą.
  • W 1219 r. Franciszek udał się do Egiptu, a w roku następnym odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej.
  • W 1223 r. w Fonte Colombo ułożył drugą Regułę, którą 29 listopada tego roku zatwierdził papież Honoriusz III.
  • Na Boże Narodzenie 1223 r. w Greccio urządził pierwszą szopkę,
  • a 14 września 1224 r. na górze Alwerni otrzymał stygmaty.

W sobotę 3 października 1226 r. umarł w Porcjunkuli. Pogrzeb odbył się nazajutrz w kościele św. Jerzego.
Papież Grzegorz IX 16 lipca 1228 r. ogłosił Franciszka świętym. Dwa lata później, 25 maja 1230 r., ciało Biedaczyny przeniesiono do nowej bazyliki, zbudowanej na jego cześć.

Św. Franciszek z Asyżu pozostawił po sobie pisma: Napomnienia, Reguły, Listy i Modlitwy. Te ostatnie stanowią znaczną część jego spuścizny pisarskiej.

Enter secondary content here

Enter supporting content here

Wsi BOLEWICE - gmina Pelczyce - woj. zachodniopomorskie